Blogs Hawai San Diego LA

 

Dag iedereen,

eerste dag hier in Hawaii, het eiland O’hau met steden als Honolulu en Pearl (vandaar … Harbour). Zeer lange vlucht in drie etappes : Brussel naar London (vlot), London naar Seattle (vlot) en Seattle naar Honolulu (met vertraging, juist… Alaska Airlines). Geen problemen met inchecken in VS, vlotte doorgang wegens “business” statuut maar wel niet de beste maaltijden op de vliegtuigen. In totaal liefst vijf filmen gezien tijdens de vluchten ! Zonder veel slaap (bij mij toch) aankomst na ongeveer in totaal 28 uur reizen aangekomen in hotel nabij Waikiki beach.

Na wat slaap en vroeg wakker (jetlag sloeg een eerste keer toe) achtereenvolgens : ontbijt in hotel (very basic), shoppen bij ABC (zonnebrandolie, water, zonnbril en Aloha hemd voor Rigo…), auto ophalen (upgrade naar een Dodge !), “on our way” naar de Noordkust (Rigo als navigator met de hulp van Google maps, oef…), lunch op Hale’Iwa beach (Beach House met alledrie een visgerecht “Po Boi Bowl”), verder langs de adembenemende kust (met stops onder andere op Turtle Bay, wel geen “fucking” schildpad gezien), terug naar Honolulu via Kahalu’u door de highway tunnel en probleemloos parkeren in hotel. Wel wat afgelachen in de auto met de navigatie opmerkingen van mama, rare verkeerssituaties en ditto (haha). “End of” de toeristische tocht en sporten dus (fitness zaal voor mama en Rigo en beach run voor papa, wel op gemakske aan door de tropische buitentemperatuur. Kamer en douche en op 19u diner vlakbij het hotel bij Lulu’s, typisch locale keuken en begeleidende muziek en zicht op het strand van Waikiki. En dan… sloeg de jetlag ongenadig toe : mama en papa om 20u45 in bed (Rigo heeft een aparte kamer in een andere toren van het hotel, hoera voor hem!) en nu papa wakker om 6u ’s morgens.

Tijd dus om wat verslag uit te brengen (mama slaapt nog, en Rigo ook -denk ik). Straks doen we een volle dag “road trip” naar de Zuidkust en Westkust op de feestdag van de VS (Fourth of July), morgen geleid bezoek doorheen Pearl Harbour. Daarover later meer. En vergeet niet : we zitten hier twaalf uur achter op de Belgische tijd.

Groetjes aan iedereen in Halle en Ukkel,
papa.

PS : Foto’s staan de de whatsapp groep.

Dag iedereen,

kort verslag van dinsdag,nu 18u30 lokale tijd. Zoals aangekondigd, road trip naar de Zuidkust, met achtereenvolgens :

• Nuuani Pali look out (daar hebben Dieu en Dries al gestaan)
• Kaneohe Marine Corps Base (vriendelijk verzocht na identiteitscontrole door stevige marinier “to leave asap the premises”… hopelijk mogen we de US nog uit…)
• Kailua (baden in de golven van de azuurblauwe Stille Oceaan, enfin papa toch, bij de twee andere was het pootje baden)
• Waimanolo (lunch met kleine pizza Hawaii stijl)
• Diamond Head look out (1,6 mijl naar de top stappen via een pad en trappen, zweten dus)
• Waikiki beach (auto inleveren en strandwandeling)

Nu in het hotel en om 20u diner in restaurant La Mer, Halekulani hotel (suggestie van… Rigo, en met stijve dress code blijkbaar). De jetlag lijkt voorbij. Volgend verslag wellicht van op Ohau, waar we donderdag naartoe vliegen. Morgen nog begeleid bezoek aan Pearl Harbour en ’s avonds diner bij Roy’s.

Alles OK in Halle en Ukkel ?

Groetjes,
papa (voor mama en Rigo, die schrijven niet maar drinken koffie of zitten op YouTube, ook beschikbaar in Hawaii… ).

Dag iedereen,

hierbij nog even een update van ons verblijf aan de andere kant van de wereld. Waar waren we gebleven? Op dinsdagavond gaan eten in “La Mer”, toprestaurant en Frans-Hawaiaanse keuken. Puur culinair genot. Woensdag dan : bezoek aan Pearl Harbour. Met een groep en bus op schok, en de hoofdvogel afgeschoten met de begeleiding : een gids die dacht dat ze met een bende kleuters op stap was en een gids die een zware “tic nerveux” had die je gewoon steeds zelf wou nadoen. Ambetant. Bezoek aan de USS Missouri in de ochtend (dat schip is zo groot dat je er een dag kan in rondlopen), vette lunch (maakte deel uit van het tourpakket, jakkes), bezoek aan de memorial van de USS Arizona (kunnen de Navy en de parkwachters daar een “pens aanhangen) en rondleiding tenslotte doorheen downtown, de Koninklijke wijk en de grote begraafplaats van Honolulu. Terug rond 17u, nog wat shoppen in Waikiki (sjieke buurt, zeg, met winkels straffer dan op de Avenue Louise) en dan hotel. Diner ’s avonds in Roy’s, met heerlijke sushi en ribbekes (voor mama wel slaatjes, haar neusje ging al op en neer…). Nu klaarmaken voor vlucht naar Kauai, maar eerst ontbijten in hotel. Jetlag bij papa is voorbij sinds gisterenavond aan de hotelbar (haha), en voor Rigo en mama sinds zopas (toch geslapen tot 8u30).

Alles OK in Halle en Vorst (zie je dat de jetlag voorbij is…) ?

Groetjes,
papa.

PS Jelto mag zich voorbereiden vanaf nu op een hele zware tweede zit, hebben we gezien. “Courage” alvast. We bespreken dit wel wanneer we terug in België zijn.

Dag iedereen,

kort verslagje van onze 4de dag in Hawaii (met twee i’s en ook zo uitgesproken hier). Gisteren (het is hier nu dus vrijdagmorgen) na ontbijt in het hotel, de vlucht genomen van Honolulu naar Kuaui (spreek uit “kwai”, dat is het simpelste). Veel cinema bij het inchecken van de baggage in Honolulu (onze “valiesjes” waren zogezegd te zwaar en we moesten het gewicht verdelen over de verschillende valiezen), lachwekkend eigenlijk voor een vlucht van amper 50 minuten (in werkelijkheid nog minder). Op de “international airport” van Lihu’e (toch wel gewichtige term voor een luchthaven van klein formaat) onze huurwagen gaan ophalen (een Nissan Rogue, onze “ruigen” dus) en naar het Courtyard Marriot hotel, waar we al na 15 minuten toekwamen. Prachtig hotel (lievelingshotel dacht ik van Dieu en Dries), indrukwekkende faciliteiten (zelfs een supermarkt in de tuin, haha), mooi zeezicht, zwoele bries en veel zon. Dus : onmiddellijk op het terras met een Mojito (mama) en een Mai Tai (papa) in de hand, aangeboden -via voucher bij aankomst- door het hotel. Van Aloha naar Olalaa ! Na een uitgebreide hotelverkenning (1 kamer moest nog vrijgemaakt worden, die van Rigo, jawel) een uitgebreide douche en hup, de wagen in naar Lihu’e voor diner aan het strand bij Café Portofino (nabij een nog grotere Marriot, amai), waar op een subtiele wijze een smaakhuwelijk plaatsvindt van de Hawaiaanse keuken en de Italiaanse (we komen al in September modus). Onnodig gezegd dat wij vooral… Italiaans hebben gegeten (spaghetti, lasagna en cannelloni), na dagen van vis en kip (in het hotel loopt het overigens vol kiekens en een paar hanen, maar dit geheel terzijde….).

Vandaag verkenning van de Noordkant van het eiland en deze avond “lobster festival” in het hotel.

Hou ze daar recht in Halle en Vorst !

Groetjes, papa.

PS Ik weet nu eindelijk waar Hawaii Five O voor staat, een detectivereeks op de toenmalige BRT in de vroege jaren zeventig, een voorloper van Hill Street Blues en Miami Vice. Wie weet het ook ?

Dag iedereen,

we zijn weer een dagje verder in ons reisverhaal aan de bijna andere kant van de wereld (de hele andere kant : daarvoor moeten we doorvliegen naar Australië).

Op vrijdag road trip naar de Noordkant van Kauai, en meteen een eerste stop aan het verste punt : Ke’e beach. Dit na een “light” ontbijt (zo heet dat hier in de US, met twee eieren, tonnen spek, veel toast, een liter fruitsap, een halve liter koffie en een berg … aardappelen) in één van de vele “breakfast” gelegenheden in de buurt van het hotel. Daarna stilaan de omgekeerde richting gereden, met rond 13u een duik in de “Pacific Ocean” ter hoogte van Hanalei. Het uitzicht op het omringende landschap vanuit het water is majestueus en daar raak je niet op uitgekeken. Alle drie toch wel een drie kwartier in het zilte kalme water gezwommen (toch wel!), gevolgd door lunch in het stadje (gewoon een broodje, fruit en ijsthee uit de kleine locale supermarkt daar). Derde stop : de vuurtoren van Kilauea en het bijhorende kleine nationale park met een pak beschermde vogels.

Ondertussen blijft het hier toch wel de dertig graden onder een tropische zon, goed zonnecrème smeren blijft de boodschap. Terug in het hotel rond 16u30 (eerst nog naar de supermarkt waar mama het bestond om ineens 24 flessen water te kopen -economisch goedkoper dan flesje per flesje, dat wel- maar dat leidde in de auto desalniettemin tot een lachsalvo) en tijd voor sport : mama en papa voor een duurloop van 31 minuten (lekker transpireren langs een mooi fiets- wandelpad iets verder dan het hotel) en voor Rigo de verplichte duurloop volgens het voorbereidingsschema van FCPH. Na een verfrissende duik in het zwembad ; douchen en hop naar het “lobster and crab festival” in het hotelrestaurant. Zalig genieten van kreeft en krab (zeker Rigo kon de grote krabpoten wel lusten) in de buitenlucht met alweer zicht op zee.

Eindigen doen we in schoonheid : papa in de bar (deze keer met de vouchers van mama “Mai Tai”…) , mama in bed voor schoonheidsslaap (al heeft ze dit niet nodig, nota bene zij leest ook deze verslagen) en Rigo op zijn kamer ver weg van ma en pa op zijn PC (hij leest deze verslagen niet, of heft het toch nog niet gezegd). Kauai is een droomeiland, jawel, niet alleen tijdens de slaap maar ook in wakkere toestand.

Veel plezier in Milaan en…. (waar zitten de mannen nu weer ?).
Groetjes,
papa.

PS Veel fauna en helder groene flora hier op Kauai. Meest te bekijken species :kippen en hanen (echt overal), katten (rond het hotel stikt het ervan) en exotisch vogels (vooral in de beschermde reservaten waar je te voet niet in kan maar wel… met de auto, van een tegenstelling gesproken).

Dag iedereen,

dag 6 (zaterdag) al op de Hawaiiaanse eilanden. Hier begint de zondag nu (we gaan straks ontbijten) en in Europa is de zondag al bijna voorbij. Wat deden we op zaterdag ?

Een typisch Amerikaanse dag begint bij Starbuck’s met hete koffie en dito koeken. Dan een klein uurtje in “onze Ruigen” SUV naar de kijkplaats van Waimea, met zicht op de Grand Canyion van de Pacific (heel kleurrijk en precies een bewegend schilderij, Jurassic Park is hier niet ver weg). Dan dalen naar Waimea Pier, waar eind achttiende eeuw kapitein Thomas, oei mis, James (juist) Cook aan wal kwam en zo Hawaii ontdekte en de handelsroutes naar hier opende (maar ook heel wat ziekten meebracht die de plaatselijke bevolking niet kende en dus niet immuun oor was). In Waimea crushed ice en milkshake gaan eten en drinken bij Jo Jo’s, blijkbaar de beste zaak op Kauai hiervoor (het kleine winkeltje stond bomvol, overal hingen getuigschriften aan de muur van “the best of the Island”, en ook de wijze waarop hij zijn waar maakt -met enkel natuurlijke locale ingredienten en geen smaakstoffen-). Even daarna een bezoek aan Hanapapa beach (hier komen we maandagochtend vroeg snorkelen) en aan de waterval van Coo, oei mis, Wailua (juist). Tijd om terug te rijden naar het hotel, met op radio Victoria, oei mis, Kong (juist) de muziek van … Bruno Mars (jawel – en we zagen in Honolulu het schoolgebouw waar hij afstudeerde – of het nu de lagere school was of de middelbare wist de gids van dienst niet juist te zeggen…). Avondmaal dan bij Gaylords at Kilohana in Liuhe (county hoofdstad), een voormalige plantage met een prachtig meesterhuis en een zeer goed restaurant (mama ontdekte hier de Island Caprese, een Kauai variante op de bekende mozarellaschotel uit Milaan, haha…). Morgen een nieuwe dag : dat wordt een hoogvlieger. Maar morgen daarover dus meer.

Niet te veel hoofdpijn in Halle en vooral Milaan en Korfoe !

Groetjes,
papa.

Aloha iedereen,

verslagje komt iets vroeger (het is hier nu zondagavond) want morgenvroeg gaan we heel vroeg snorkelen in Hanapepe, en dan heb ik geen tijd om te schrijven. Eerst iets rechtzetten : het is niet “crushed” maar “shave ice” hier in Hawaii, “my mistake”.

Deze morgen uitgeslapen (dat mag op een zondag) en dan rond 10u ontbijt in één van de vele “breakfast bars” rond het hotel. Vermits de dame die ons bediende verbaasd was dat elk van ons een dubbele portie toast wilde (en geen aardappelen), hebben we ons maar voorgesteld als “the Toast family” (“meet the Toasts”, Chris Toast, mama Toast -Veerle kunnen ze hier niet zo goed uitspreken- and… Tall Toast). De dame bestierf het van het lachen. Bon, dan naar Lihue voor de helikoptervlucht van Rigo om “1 pm sharp”, en mama en papa naar Poipu Beach Park om de spuitende fonteinen te zien (eigenlijk veel gedoe om zeewater in en uit de rotspartijen te zien schuimen). Terug naar Lihue om Rigo op te halen (jullie moeten hem thuis zelf maar even vragen hoe de vlucht van toch wel een uur was) en wat te shoppen. Terug in het hotel voelde Rigo een grote opstoot van”dolce far niente” en ging dus naar zijn kamer om te wachten tot het overging… we hebben lang gewacht, haha. Papa en mama huurden een fiets (twee dus) en reden op een dik uur het Ke Ala Hele Makalae fietspad op en af, steeds langs de azuurblauwe oceaan en de wit schuimende golven tegen de rotsen. Eén tegenvaller : geen dofijnen, walvissen of zeehonden gezien. Zijn die er wel ? Nu zwembad, gewoon bad en douche en dan naar het restaurant dat Dries en Dieu voor ons lang geleden reserveerden (we kregen gisteren per mail een herinnering van het restaurant met de boodschap “your reservation is around the corner”, zeer attent) : Hikilau Lanay in Kapaa, vlakbij. We zijn benieuwd.

Een vrolijke maandagmorgen toegewenst in Halle en Milaan !

Groetjes,
papa.

Dag iedereen,

even wat commentaar op gisteren, een simpele maandag op een eiland in de Stille Oceaan… Vroeg opstaan (dat heet dan 7u30), snorkelgerief gaan ophalen bij Boss Frog’s, doorrijden naar Hanapepe beach en snorkelen ! De oceaan was rustig, en met een vaderlijke hyperbool gezegd : wel duizend vissen gezien van tientallen soorten. Een uur in het water en de sterker wordende zon was genoeg om te starten. Dan even verder op de weg een stevig ontbijt in een typische ontbijtbar, die je hier op elke hoek van de weg vindt. Maar de snorkelmicrobe had ons ondertussen te pakken. Wij dus naar een ander strand waar werd van aangegegeven dat het er mooi was om te snorkelen : Poipu Beach. Ook een strand met “Bay Watch” (enkel wel mannen… spijtig), maar wel met veel meer stroming, zo sterk zelfs dat de jongens van Bay Watch de snorkelaars opriepen om uit het water te komen, vermits de stroming voor het vervolg van de dag enkel maar krachtiger ging worden. De stroming hebben we gevoeld en je kan er echt niks tegen doen, tenzij je laten meedrijven en wachten op hulp, maar met Bay Watch zonder vrouwen was dat geen optie voor mij ;-). Na een half uur mochten we dus ons snorkelgerief definitief inpakken… Resultaat : geen vis gevangen, zoute huid, mama rood verbrand op haar achterbenen (ze vond dat ze toch zo goed dreef…), maar wel een leuke en uitzonderlijke ervaring (we spraken in de auto later met elkaar alsof we ondertussen doorwinterde snorkelaars waren geworden, haha).

In de namiddag dan terug naar het hotel (na broodje, yogurt, fruit en ijsthee te hebben opgehaald bij Long’s Drugs) en om 17u voor iedereen… duurloop (bij UV factor 5, ahum) : papa en mama 30 minuten (dat is zweten als een paard in deze temperaturen), voor Rigo 45 minuten volgens het alomprezen schema van SKPH (volgens hem was er een omstaander die riep : “he is running like a horse !”). Rigo kreeg ook het laatste woord van de dag, het kiezen van het restaurant voor de avond. Niet zonder enige verwondering haalde de Italiaan het op de Hawaiiaan en werd het Café Portofino bis. Trouwens, zondagavond bij Hikilau Lanay was het super en op en top “local food” (komt binnen op twee op mijn resto-hitlijst na La Mer maar net voor Roy’s).

Nu de vlucht naar San Diego (6 uur “cattle class”) en deze avond daar ook slapen.
Groeten in Halle en Vorst !
Papa.

PS In bijlage toch een foto (er waren er gaan op WhatsApp) en alle teksten van deze reis voor wie nu nog maar aanschuift voor het dagelijks leesvoer…

Dag iedereen,

inderdaad, we hebben gisteren Kauai verlaten… Spijtig, want we hadden de indruk dat we er gerust langer konden blijven. Netjes uitgechecked, gaan tanken, zenuwachtig ontbijt (de Mexicaan waar we weren was er één van het “manana” type) en wagen ingeleverd, om op tijd en gerust in de luchthaven te geraken en onze vlucht te nemen. Grote verrassing : Alaska Air vloog op tijd, en nog grotere verrassing : “cattle class” viel goed mee (kaasschotel, wijn, water (tja), en twee filmpjes, te betalen weliswaar maar toch aangenaam). De tijd ging dus sneller voorbij dan gevreesd (het is wel 6 uur rechtopzittend vliegen…). Tien uur ’s avonds al toen we aankwamen in San Diego, dadelijk wagen gaan ophalen bij Alamo (met enkele hick ups, niet erg en vlot geregeld -Dieuwertje en Dries weten ervan). Centrum San Diego dan (Rigo navigeert even goed in de stadsjungle dan op den buiten van Hawaii), weinig verkeer, op minder dan 10 minuten met de huurwagen (witte Jeep, 4×4, echt iets voor int stad, haha) aan het Sofia hotel in het centrum van de stad, op ongeveer één mijl van de haven. Die gaan we vandaag bezoeken (de auto blijft op stal, alles kan hier te voet), alsook het mooie “downtown” hier.

Maar nu in volgorde Rigo oproepen, dan eerst ontbijten (vermits gisteren enkel op de vlieger gegeten, nu reuzenhonger – dat wordt wellicht Eggs Benedict) en dan op stap.

Hou het goed daar in Vorst en Halle !

Groetjes,
papa.

NB Foto’s zijn er nu wel op WhatsApp !

Dag iedereen,

hier donderdagochtend en we maken ons klaar om naar Los Angeles te vertrekken met de wagen. Op anderhalf à twee uur moeten we er wel geraken.

Dag iedereen,
even een volgend verslag van aan de bar van het Crowne Plaza hotel op Redondo Beach, Los Angeles. Avondproductie voor mij, ochtendlectuur voor jullie. Gisteren een volle dag genoten van San Diego. Ontbijt bij “Corner Bakery”, dan naar de haven stappen, drie uur lang bezoek aan het “USS Midway” museum (dat is een f***ing grote boot), langs de kade verder wandelen (voor bij een ander maritiem museum “The Star of India” – zeilbootje…), en late lunch bij “Claim Jumpers” (de echte grote Amerikaanse porties : 2 liter ijsthee, kilo of twee vlees, een heel kaasbrood als… hapje -jawel en zie ook later in dit verslag-, een bestek om mee naar de oorlog te gaan, een plateau frieten, enfin, we hebben daar een flinke slappe lach gehad met de allusies hierop). Dan verder stappen in de stad, doorheen de wijk “Little Italy” naar de “mall” naast het hotel. En ja, bij “Macys” vond ik wat ik zocht : bow ties met de juiste gekleurde schakeringen ! Kijk uit (zie ook nota bene) op 25/8 en 9/9, haha. In het hotel (het was al omstreeks 18u) dan een “brood”-nodige work out in de fitnesszaal (met z’n drieën op de loopbanden, ook best grappig). Rond 20u hadden we gereserveerd in het “Gaslamp” district bij “The Fish House Oscietra”, meteen goed om in onze culinaire top drie binnen te komen. Rond 22u lopen de straten van San Diego hier letterlijk leeg en gaan de bars, ook die van het hotel, onherroepelijk dicht. “Honestly, such a shame for this city”. Einde dus San Diego verhaal, op naar LA, van de grote stad naar de grotere stad : Jeep-Jeeeeeep !

Een leuke donderdag nog in Vorst en Halle,
Groetjes,
papa.

NB Wat is het verschil tussen “kijken” en “zien” ? Met dit soort filosofische vragen houden we ons hier bezig tijdens het diner. Wie zegt het ons met zekerheid ? Ook al bestaan in de filosofie geen zekerheden buiten feiten…

Dag iedereen,

Hier zit de dag er bijna op, mama en Rigo zijn al op de kamer (4015). Deze middag na het ontbijt of eerder vroege lunch (alweer in “Corner Bakery”) -Rigo opgeroepen om 10u30 voor “check out” om 11u, gelukkig hadden we dit keer zijn reispaspoort zelf bij- vertrokken in San Diego en twee en een half uur rijden naar LA. Ik klaag vanaf nu niet meer over de zogezegd “monster”” files in Brussel… Gelukkig zijn er hier “car pooling lanes” op de Interstates en Highways, anders waren we er nog niet. Na “check in” in hotel flaneren op de pier van Redondo (euh, dat vraagt wel even om die combinatie van pieren af te wandelen). Korte stop voor vieruurtje in R10 Social House voor een snack (bij mij mosselen in Indische currysaus -eigenaardig vieruurtje,en dan hadden de anderen burgers en fruit-, met daarbij het bitterste bier dat ik ooit in mijn leven dronk -“Smog City Sabre Toothed Squirrel Amber Ale, Torrance CA”, een plaatselijke suggestie voor bierliefhebbers als Renier-). Terug in het hotel tennis voor mama en Rigo, papa aan de b.., “of course with Sunset Breeze”. “Douche-bain” en dan naar het “Chart House” voor diner, waar Rigo tijdens zijn lange “King Crab” maaltijd de gelegenheid zag een Cubaanse schone (nu ja, wel op leeftijd, maar toch jonger dan mama en papa) aan zijn tafel te zien aanschuiven en lekker te keuvelen (in het Engels, jaja, Frans zou te veel gevraagd zijn…). Haar vriend en wij zaten er… voor spek en bonen bij, en dat in een heus “sea food” restaurant. Gelukkig was er een fantastisch panorama op de oceaan, dan hadden we daa-aar tenminste nog iets aan (foto’s van het uitzicht al doorgestuurd via de WhatsApp groep, “please share with others”). “Laugh of the day” kwam pas op het einde in de lift van het hotel, zie nota bene. Morgen zijn we vroeg op weg naar Santa Monica, dus voor jullie : “Voor Vorst en… Halle” (even vooruitlopen op 21/7).

Groetjes, papa.

NB : Kleine jongen (zo een beetje de Witte van Zichem) stapt alleen in de lift. Papa vraagt : “Hi, where are you from ?” Kleine jongen antwoordt : “From Belgium.” Mama zegt : “Allez, hij is van België” en vraagt meteen : “What language are you speaking ?”. Waarop papa aan de jongen zegt bij het uitstappen van de lift : “Awel, slaapwel, man”. En dat in LA… hilarisch, we waren op de gang en kamer nog aan het gieren, mama incluis.

Dag iedereen,

hier is het nu zaterdagmorgen en ik zit alleen in een donkere en stille kamer in het Jamaica Inn Hotel nabij Marina del Rey (Los Angeles),… want Rigo en mama zijn nog in dromenland. Uitslapen voor de lange vliegreis die morgen wacht, is de boodschap blijkbaar. Kleine opmerking daarbij : de internationale “airports” liggen in San Diego en LA wel vlak “in” de stad, en ik vraag me af hoeveel actieomtés hier zijn en of er zoiets bestaat als een Brusselse regering met aparte geluidsnormen voor een deel van de stad. Nu echter eerst wat vertellen over gisteren.

Met de auto een korte maar niet geheel filevrije -understatement- autotrip van Redondo Beach stad (daar in het hotel ook ontbeten) naar Marina del Rey (LA). De hotelkamer was nog niet klaar maar geen nood, we hadden onze rugzakken bij en trokken erop uit. Fietsen gehuurd en hop naar achtereenvolgens “Santa Monica Pier & Beach”, “Venice Beach” en “Marina del Rey” (dat is wel een grote jachthaven). Twee uur fietsen bleek genoeg voor de kontspieren (haha) en dus late lunch in een “Mexicaans” baancafé. Daar zagen we op één van de vele TV-schermen dat er vandaag (15/7, om 19u) een gala-voetbalmatch is tussen LA Galaxy en Manchester United (met Lukaku). Daar gaan we ticktes proberen voor te kopen -on line is dat vreemd genoeg nog niet gelukt dus passeren we straks eerst langs het stadion, dat hier niet ver vandaan ligt-. Na duurloop langs de jachthaven (het zal voorwaar een sportieve vakantie geweest zijn) op naar Venice voor diner in de “Osteria Venice West” van sterrenchef Luigi Fineo. Verfijnde verse Italiaanse keuken (en uitmuntende wijnen uit de Piemonte) die het restaurant van D&D op Kauai terugzet op drie in onze culinaire top 10 van de voorbije twee weken (één : La Mer, Honolulu en twee : Osteria Venice West in, LA). We zaten aan een tafeltje vlakbij de chef en konden hem “live” zijn keuken zien leiden en organiseren. Een attractie op zich. Terug naar het hotel om vast te stellen dat de bar wegens vernieuwingswerken gesloten was (wie doet nu tijdens het volle vakantieseizoen vernieuwingswerken en zeker wanneer ze al een tijdje weten dat ik kom overnachten, maar allez !). Vlak naast het hotel was de bar van het Killer Shrimp Café (met echte Amerikaase country) wel nog open, en die bracht soelaas met een heel lekkere “Sauvignon Blanc” uit de wijnstreek rond LA, zo een wijn waar je probleemloos van in slaap valt.

Avondgroeten in Halle en Vorst, en in “De Scieve Lavabo” ?
Papa.

PS Volgens geheel betrouwbare bronnen op Facebook (sic) is het met de aardrijkskundige kennis van onze jeugd zo erg gesteld dat ze denken dat er naast “Los Angeles” ook nog een “Vast Angeles” bestaat. Maar allez !

Dag iedereen,

helaas laatste verslag vanuit de US, vanuit het Crowne Plaza hotel nabij de internationale luchthaven van Los Angeles. Prachtige zon hier, ook al gaan we er niet veel van zien… Even terugkomen op gisteren, zaterdag.

Na ontbijt in het hotel (zie PS voor de uitspraak van de vakantie) met de wagen eerst naar het Stubhub stadion in Carson. Wat “on line” niet lukte, lukte deze keer wel : 3 tickets voor de match LA Galaxy tegen Manchester United ’s avonds. Vandaar met de wagen naar het huidige hotel, inchecken, valiezen op de kamer en auto inleveren bij Alamo. Vandaar met taxi naar Hollywood, wandeling op de “Walk of Fame” (we zijn daar midden in een hevige anti Trump manifestatie verzeild geraakt), waar heel veel en raar volk rondliep (profeten die het einde van de wereld aankondigen, “zwarte broeders tegen -jawel- homo’s” -freedom of speech, zeker- en diens meer). Op Hollywood Boulevard dan een echte Amerikaanse “late lunch” met “pizza peperonni slice & diet Pepsi”, in het White House Café (Alwientje had ons daar zo waar on line getraceerd !). Opnieuw taxi voor een rit door “downtown” LA op weg naar Carson voor de match om 19u. Groot stadion, veel animatie, veel volk, veel Man U supporters (fans uit de States zelf), groot pak popcorn, Budweiser, goede plaatsen en einduitslag 2-5 (Van Damme, Fellaini -met doelpunt- en Lukaku kwamen in actie). Na de match een eerste Uber ervaring om terug te geraken in het hotel (vriendelijke chauffeur, mooie Chevrolet en zachte prijs : leve Uber ! -ook al zijn er hier al twee concurrenten op de markt met net dezelfde diensverlening-). Aankomst in het hotel om 10u30, nog wat eten en drank kopen in het hotelwinkeltje en slapen.

Vandaag dus de vlucht naar London (met een A 380, het modernste en grootste vliegtuig uit de hedendaagse luchtvaart) en aankomst in de namiddag in Brussel. Het was hier een “supervakantie” en twijfel niet : thuis hebben we nog veel meer te vertellen over onze avonturen op Hawaii, Kauai, San Diego en LA !

Tot straks (nou ja -na een vlucht van minstens 11u) en hou het scheef daar in Vorst en Halle !

Groetjes,
papa.

PS We zitten aan het ontbijt, alles is rustig en stil, en plots zegt mama, zonder blijkbaar enige aanleiding : “Ik vraag mij toch af hoe het nu zit met de Griekse economie. Is er nog steeds crisis eigenlijk in Griekenland ?” Rigo en ik keken mama verbijsterd aan, deze uitspraak hadden we niet echt verwacht, en schoten dan samen met mama in een bulderlach. Heel de dag hebben we verder bij elk moment van stilte ons luidop afgevraagd : “En hoe zou het nu nog zijn met de Griekse economie ?” De uitspraak van de vakantie was een feit. Verklaring achteraf van deze op het eerste zicht compleet absurde vraag : blijkbaar had mama een Granola met fruit en Griekse yogurt besteld als ontbijt….

Kris Poté
J. Jacminstraat 184 – 1500 Halle – Belgium
+32 2 361 08 81 / +32 497 05 36 96
kris.pote@capgemini.com

“Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people” (Socrates, Greek philosopher)
“A crow can sit on a high place, but he is still not an eagle.” (Chanakya, Indian guru)